Kırık Şehir Şiiri - Serkan Çardaklı

“Kırık Şehir”

Bir şehir var içimde,
Sokağı yorgun, ışığı soluk.
Ne yana dönsem aynı duvar,
Ne kadar kaçsam, yine kendime çarparım.

Bazen susmak,
Bağırmaktan daha yüksek bir sestir.
Ben sustum, dünya gürültüsünü kesti sandı,
Oysa içimde kıyamet koptu sessizce.

Bir yanım gitmek ister,
Diğeri "nereye?" diye sorar.
Kökü kalmış bir ağacım sanki,
Rüzgâr esse bile yerimden kıpırdamam.

Yorgunum…
İnsanlara değil, kendime.
Her sabah yeniden başlamaktan,
Her gece aynı sonla bitmekten.

Bir nefes alıyorum derin,
Duman değil artık içimdeki şey,
Belki sızı, belki sessizlik...
Ama biliyorum,
Bir yerlerde hâlâ sabah var.

Bir çocuk gülüşü kadar saf,
Bir yaprak sesi kadar sessiz,
Belki de umut budur dostum —
Yıkılmadan bir kez daha yaşamak.

Serkan Çardaklı