Kırık Saat Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Zaman,
seninle durmuştu.
Akrep ve yelkovan,
Birbirine küs gibiydi.
Her saniye,
seni bekliyordu.

Bir mendil
gibi katlanmıştı geçmiş,
Gül kokulu
hatıralar dökülüyordu
Avuçlarımda değil artık,
Yüreğimin çatlağında.

Seninle unutulmak,
Unutmaktan
daha çok acıtıyordu.
Bir duvarın dibinde değil,
Sessizliğin
tam ortasında
yazıyordum seni.

Yağmur yağdı,
Ama izler değil,
ben silindim.
Sen hâlâ vardın,
Ben ise sustuğum
kadar eksildim.

Kırık bir saat gibi
bekledim seni,
Zamanı onaramadım.
Ama seni sevmekten
Hiç geri kalmadım.