Kırık parça Şiiri - Serdar Yusuf

Kırık Parça

Her yer susmuş, yalnızca rüzgâr,
Dalı öper bir ezgiyle var.
Ağaç anlatır sensizliği,
Ben serinliğe düşerken,
Sen uzak bir göç yolunda…

Kalp atışlarımda suskunluk var,
Adını fısıldar duraksayışlar.
Zamanın kıyısında bekler gölgem,
İçime eğilmiş bir çınar gibi,
Sana döner her kırık bakış.

Bir masalcının unuttuğu cümleyim,
Geceye sığınmış yarım bir hikâye.
Gözlerin geçer bazen içimden,
Deniz olur, yakamozda kaybolur,
Ben dalarım, sen silinirsin sessizce.

Yıldızlara dokunmam, söndü artık,
Sesin rüzgârda kalan bir iz.
Gecenin koynunda unutulmuşum,
Ne bekleyiş kaldı içimde,
Ne de gitmeni susturacak bir söz.

Şimdi sussam da duyarsın belki,
Kalbimde hâlâ atan eski ritmi.
Bir dal gibi kırıldım, köküm sende,
Giden sendin, kalan bendim.
Sesim, şiirim ve kırık bir parçamla varım…