Kırık Mevsimi Ömür Şiiri - Özlem Çay

dur mevsimlerinde
rüzgar çağırsın ellerin,
bırak
tufanlar sendelesin göğsünde.
hilkat boğumları gezen alnından
güz çürüğü heyelanları sıyır,
bağ bozumu yüzün
çehren mülksüz, garip bir keder.
sil küflü sızıları
katla dudak kenarında biriken boşluğu
uykulu nabzın gardını düşür..
...
düş mevsimlerinde ömür
önüm ardım sonsuzluk.
içime sımsıkı bastırıyorum göğü
saçlarım bir tutam mavi...
yalnızlığın sırlarını fısılda bana
heybetle dalgalandığın da
derinlere sığdırdığın öfkeni
nasıl dizginlediğini.
hatırlat dergah da mum olmayı
yanarken için için;
içe akıp durulmayı.
bir buse koy yüreğime
kızıl bi ezgi...⚘
.....özlem/

mayıs/yirmi dokuz