KIRIK KALEM Şiiri - Cem Uçar

..bir yol var ben o yolu seviyorum çünkü o yol beni senin kalbine götürüyor seni seviyorum çünkü sen beni o yola taşıyosun....

Evet o kelimelerdi bir zamanlar hayatı tamamlayan ve onlara ben yenilerini ekledim.... o yolu bulduğun güne; lanet ediyorum...
Rüyalardır hayatın en güzel şeylerinin, bazen en büyük korkularının yaşandığı yerler. Onlar hayata bağlarlar insanlar, görenlerini, uzun uzun düşündürürler bazen yataktan kalkılmadan önce, ilk aşklar vardır onların içinde çünkü. Yaşanamayan aşkların yaşandığı rüyalar kazınır zihinlere uzun bir süre silinmemek üzere, en yalnız zamanların en güzel dostudur rüyalar, en ideal sevgili her gece sizi bekler derinlerinde okyanusların ve sizi arar geç kalınca uyumak için, unutamazsınız; unutulmaz geceler yaşanır, paylaşılır, anlatılmaz, anlaşılmaz geceler...

Ve anlamsız bir o kadar da isimsiz bir gecenin başında O’na rastlarsın ansızın dilin tutulmak üzeredir ama hayır O’nu bulmuşken konuşmalısındır artık, bütün gücünle anlatmalısındır herşeyi veya ona “ dün gece benden sonra ne yaptın? ” diye sorup cevap beklemelisindir belkide.Alkolsuz sarhoşlukların tamamına yakınına varmışken, onun karşısında mutlaka AŞKINI İLAN etmelisindir. Ama saat daha gecenin başı ve içinde ki asker sana “Dur! ” diye emir verir ve birden sesin kesilir. Belki bu ses o askerden değil de manltığında geliyordur, uzun süredir kullanmadığın veya onu görünce kullanmamaya söz veridiğin...
Bir ara kaybolur ve sen onu bir parlaklığı takip ederek bulursun gözlerinden dışarı fışkıran! Ve sürpriz! O sadece okyanuslarda seninle ama adanın ortasındaki yanardağın zirvesinde başkasıyladır. Onu bu halde görür ve ağlamaya başladığında o yanına gelir ve dünyanın en sıcak busesini yanağını kondurur.
Sabah olmalı artık diye gözleini açmaya çalıştığında yapamazsın çünkü onlar zaten açıktırlar.Yanardağın başka bir yerlarinde yaşayan bir cici arkadaş bulursun ve ona nasıl anlatman gerektiğini düşünürsün ve o defalarca çalıştığın replikler bir anda dimağından silinir, bozulmuş sabit diskler gibi, hata vermeye başlar. Sonra bir şekilde o dünya tatlısı dostuna anlatırsın her şeyi teker teker öncesiyle ve sonrasıyla, yavaşca, olması gerekiği gibi... ve hissedilemeyen şey ise ortaktır. Yanardağ çok yakın bir zamanda patlayacaktır.
Bir gün sen yine okyanusun derinliklerinde iken bir sarsıntı uykunu böler ve sıçrarsın, yunuslar gibi denizin üstüne, korkuyla, yanardağın tepesinden aşağıya inen lavlar seni biraz daha korkutur. O’da ordadır çünkü! Ve senin görevin tabii kabul ettiğin gibi, uzun zaman önce, onu kurtarmaktır. Birden bir kubağa gibi amfibi özelliğini ortaya çırarıp koşmaya başlarsın deliler gibi ve....
Gerçekten de dünyanın en dayanılamaz sahnesinin orasına bir anda.düşüveririsin. Sana “seni seviyorum” diye haykırırken onun kollarında sırtını ona dönüp okyanusu doğru ayakların seni götürmeye başlar...
Günleri değidirl geçmeyen saniyelerdir sadece.Sana doğru son bakışı “rüyalarındakini bulmak doğru muydu? ” sorusunu kazır onun tatlı gülüşünü silmek isteyerek aklına.
Günler geçer iki kere ve sonra tekrar karşılaştığında onunla sanki karşında bir O değil de bir ceset görürsün mutsuz ve umutsuz görünüşü zaten yaşamayan senin üzerine bir kürek daha toprak atar. Onunla paylaştığın hayallerinle çıkarsın onun karşısına ve O buna rağmen parlayan gözlerini açmaz ve bakmaz yüzüne sanki bir zorlamadır o anda yaşadığı “kardelenleri koklama” çabası belkide ona verdiğin son öğüt üzerine. Daha solgun ve daha durgun bir ona tahammül edilemeyeceğini düşünüp ayrılırsın birlikte kıyılarından okyanusun.

Zaman acaba neler gösterecek bundan başka bilinmez – hala sende olan aslı – gibi o da bir gün sana dönecekmidir. Yoksa belki de kardeleni koklamayı başarmıştır. Belki öbüründe sende olmayan bir şeyler vardır. Ve o da haklı olarak TERCİH etmiştir güzel olan herşeye herkesin yapacağı gibi...

Mutluluklar dileyemezsin ilk defa hayatında birilerine çünkü mutluluk öncelikle yaşanmalıdır SENİNLE. Belki bunlar sadece bir fırtına öncesi sessizliktir sana gelirken kopacak olan belkide bu sadece bir başlangıçtır yeterince duygulu bir son için

01.11.2001 15:.........