Kırık Bisküvilerin Matemi

Bir pazar sabahı,
mutfak tezgâhında unuttuğum bir avuç kırık bisküvi buldum.
Her parçası, annemin eski mücevher kutusundan düşmüş bir cam kolye gibiydi.
"Yeme," dediler, "çünkü her kırık kenarında bir çocuğun süt dişi saklı."

Aşk da böyle bir şeydi işte;
Hem çayın içinde eriyen,
hem de kimsenin
"Biraz daha dayan!" diyemediği.

Bahar geldi,
pencereden usulca baktı bu kez.
Her rüzgârda bir anı,
her kokuda biraz daha solan bir gül.
Annemin sesi geliyor,
ama eski bir şarkının nakaratı gibi;
tam duyulacakken kesiliyor,
sonra başa sarıyor.

Belki de aşk budur,
Kavanozda birikmiş kırık bisküviler,
içinde kayıp bir süt dişi,
ve asla tamamlanmayacak
bir ninninin yarım kalmış son dizesi...