Kırık bir sandalda unutulan rüya

Bir zamanlar rüzgârın öptüğü taşlar,
Şimdi suskun, yosunlarla sarılmış.
Dalgaların unuttuğu eski hikâye,
Ufkun ardında kaybolmuş, solmuş.

Bir el uzansa sabaha doğru,
Duyulur mu hâlâ eski bir ses?
Yağmurlar yıkar mı geçmişin izini,
Veya yıldızlar fısıldar mı bir nefes?

Kırık bir sandal savrulur gecede,
Rüzgârın sırrını taşıyarak sessizce.
Bir dua yükselir mi yıldızlara,
Yoksa gölgeler mi konuşur yalnızlığa?

Ay ışığı vurur titrek sulara,
Gece, usulca sarar özlemi.
Ve deniz, unutmaz hiçbir ismi,
Her dalga anlatır eski sözü.

Bakarım ufka, kaybolan ışığa,
Bir gemi belirir rüya içinde.
Zaman alıp götürse de her şeyi,
Bazı hatıralar kalır sonsuzlukta.