Kırık Bir Şarkının İçinde

Gözlerin, eski bir plak gibi çizildi,
Her dönüşünde unuttuğum bir nakarat...
Sen gidince, radyolar sustu,
Sadece bir cızırtı kaldı,
Ve o hep tekrarlayan "beni unutma" dizesi...

Ellerin, bir yağmur duasıydı avuçlarımda,
Islattın, sonra kuruttun...
Şimdi cebimde küflenen bir dua,
Ve sen,
Bir harfin düşmesi gibi yok oldun...

Aşk dediğin, bir sokak lambasının titremesi,
Biraz Edip, biraz Nâzım, biraz da kayıp bir tren bileti...
Gecenin ortasında yarıda kalmış bir şiir,
Ve ben,
Son dizesini asla yazamayacak olan,
Sözde, bir şair müsvettesi....

Gölgen, bir sigara dumanı gibi dağıldı odada,
Kül tablasında yarım kalmış bir "keşke"...
Biliyorum,
Sen gidince her şey biraz daha soldu,
Ama kalan her renk,
Sana dairdi...

Şimdi,
Bir Cemal Süreya hüznüyle yürüyorum sokaklarda,
Her adımda bir mısra düşüyor peşime,
Topluyorum...
Belki bir gün,
Bir şiir olurum yeniden...