Durağan bir perşembe sabahı,
Şehrin ortasında
Bir meşe ağacı büyüdü
Gövdesinde
Durmuş bir saatin çarkları
Yaprak olup dökülüyordu.
İnsanlar
Cep telefonlarını
Ağacın köklerine bağladı,
Wi-Fi şifresi sordu:
"Geçmişin ilk harfi
Ve geleceğin son gözyaşı."
Betonun üstünde,
Tekerlek izlerinden
Suyolu açmış
Üç leylek gördüm.
En genci,
Gagasında taşıdığı
Plastik bebeği
Bir petrol kuyusuna bıraktı.
"İşte" dedi,
"İnsan yavrusunu
Size geri veriyorum."
Yağmur yağdığında,
Kaldırımlarda
Islanan kitaplar okudum:
Her damla
Bir romanın kayıp cümlesiydi.
Kütüphaneci,
Şemsiyesini
Gökyüzüne açtı:
"Ödünç aldığınız her hikâye
Bir çocuğun
Soluk alışıdır."
Ben ki,
Bu şiiri
Bir aynanın
Arka yüzüne yazdım.
Siz okudukça,
Yansımanız
Gerçeğe dönüşecek
Ve asıl dünya
Camın içinde
Mahpus kalacak.
Kayıt Tarihi : 19.5.2025 16:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!