En çok hayal öldürür insanı,
Yarımyamalak esen rüzgâr
Büyüyememiş ahtapot gibi
yuva kurmuş beyinde.
Bilinmeyen gizemde
Adını fısıldadıkça
Arş-ı âlâ titredi sanki.
Dolandı, biliyorum,
Olmayacaktı istenilen.
Halisane duyguları
aldı, eğip büktü…
Anlamadı olup biteni.
Kaynar sular döküldü o an,
Beklenilmeyen yara açtı.
Ama ne garip…
Unutulmadı o günden bugüne.
mesakin-06/0/2025
.
Me Sakin
Kayıt Tarihi : 6.9.2025 12:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!