Kırık Bir Cam Kenarı

Uzun ve ince bir sessizliği aldım koynuma Koynum çıbanların, yılanların darbaleri ile devrilirdi
Her gece sendi dilime dolanan ayrılık türküsü
Gafil avladı beni, hemen yere bocaladı tüm hırsıyla
Bir gençlik muştusuydu ellerin ve sevmeliydim ellerini
Takvimin yorgun yokuşlarında yollarda kaldı yüreğim
Bir geceydi, bir dostu andıran sesin, şimdi nerede kaldı ellerin
Koş desem, yanıma koş, sar ellerimi..

Bir sokak ıslaklığı gibiyim şimdi, geçen her sessizlik beni siliyor
Adını andıkça dudaklarımda bir yangın beliriyor
Rüzgar her defasında senden bir parça getiriyor
Şimdi, gel, eyleme gönlümü belli belirsiz
Bak önümüz bahar, candan umutlarım göç etmemeli
Yokluğunda kıyıma vurdu yüreğim
Bir eylül dalgınlığı gibi düşüyorum içime
Ve her hatıra biraz daha eksiltiyor beni kendimden
Kırık bir cam kenarı gibi duruyorum hayata karşı
Zaman, sırtını dönmüş bir dost gibi suskun
Ne sen geliyorsun, ne ben gidebiliyorum
Yarısı yaz, yarısı hüzün bir şiir kaldı elimde
Ve ben bu şiiri her gece sana yeniden yazıyorum..

Mayıs 2025