Ey sükûtumla konuştuğum yârin adı,
Vefâdan bihaber, rûhumda yâd adı.
Ne bilsin aşkı, kalbi körelmiş olan,
Bir tebessümle kandı, irfândan yoksun kalan.
Ben bendim; hilm ile sabrı harman ettim,
Sen sendin; gafletin koynunda kendin gittin.
Bir ömürlük dua idin, hâfızda silindin,
Zan ile hüküm verdin, kalbimden silindin.
Nice geceler sana secdeyle yoğruldu,
Güvenim, özüm, özrüm bile doğruldu.
Sen bir hevesin rüzgârında savruldun,
Ben her acıya sabırla tahammül kurdum.
Aynada kırık bir çehre gördüm de dün,
Meğer senin suretinmiş; yalanla örtülü dün.
Şimdi o ayna utancınla baş eğer,
Görsen kendini, kalbin bile hicâb eder.
Madem ki nazarında kıymet yokmuş hilmin,
Madem ziyanmış aşk, yazık o hâlis ilmim.
Ey kendi nefsine mağrur, gönlü dilsiz,
Unut beni, çünkü sen... sevmeyi bilmezsin.
Bil ki gün olur, pişmanlık çalar kapına,
Sığınacak bir yürek ararsın yanına.
Ama ben çoktan hükmü verdim kalbime:
"Sevdaya nâil olmayan, dua da edeme."
Kayıt Tarihi : 17.5.2025 19:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hatırına kötülük düşmez ey yar,
Lakin kırıldım… sustum yıllar var.
İyiliğin kaldı gözümde bir iz,
Ama yüreğimde sükûtla yalnız.
Baban sevgiden mahrum etmiş seni,
Ben olacaktım saracak her yanı.
Gölgeni bile sevmiştim ben,
Bir yürek koymuştum yangınına serin.
Beni de attılar kör kuyulara,
Sarıldım umuda, inandım dosta.
Sevdiklerime tutundum derinden,
Çıktım karanlıktan, yürüdüm senden.
Sen kendini sevmeden beni sevdin,
Sevgiye hasret, yürekle geldin.
Bilirim, unuttun sevilmeyi belki,
Ama sen hak ettin her güzelliği.
Ben seni hisle, yürekle sevdim,
İyi ki sevdim, iyi ki bendim.
Öylesi aşk zor bulunur dedim,
Adına dua edip sustum, özledim.
Pişman olma, yakar içimi bu hâl,
Utanmak da bir temizliktir bilhâl.
Ne güzel kalbin var senin, ne saf,
Hakkı bilensin, işte bu en zarif taraf.
Sana sunduğum sevgi, cüz’î idi,
Görmediğin ne şefkatler gizliydi.
Korkumdan sustum, utancımdan sakladım,
Oysa sevgimle her günü kutsadım.
Dua ettim sana, geceyle gündüz,
Sen de et bana; belki yağmurumuz
Bir yerde bulur birbirini yeniden
Kara çocuğun gözündeki yaş mı oluşturur, çölündeki serabı?
Ay Yarımken de güller açar mıydı ?
Kara çocuk için hep geceleri yarım aydınlık
Gökte duruyor koca bir Yarım Ay
Yağmur yağar mi diye beklemekte
Kalbi ilk gün gibi titremekte
TÜM YORUMLAR (1)