Kırık Aynalar… Şiiri - Ergin Borobey

Bir mamur gibi duruyorsa yalnızlık
Ben onu bile görmüyor gibiyim.
Sorma!
Kırık aynalardan görünmüyorsa yüzün
Ya bakmasını bilmiyor, yada bir ama gibiyim…
Ya hepti var olmalar Yada bir hiç!
Yokluğundan bu güzel istanbul’u kurtarsamda;
Adımından izler kaldı yollarında…
Susarmı sence bu içimdeki ses,
Durulurmu bu deniz?
Bomboş bir şehrin kirli kaldırımlarında
Kapkara bir perdeyle ayrılmış gölgeyiz…
Ve bütün hasretlerin kahrına
Ve rağmen çaresiz kalmalara,
Bir daha istanbul görürmü gözlerimiz…
Alıkoydun benden bu efsunun tadını…
Bazen herkes gibi bağırmak sana
Ve Kollarında söylemek adını…
Ve Sevebilmekse Seni…
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni…