Kırık Ayna Şiiri - Hatem Çetinkaya

kırık aynada iki buçuk yüzüm vardı,
biri bana benzeyen bir yabancının gençliği,
biri büyüyemeyen çocuk,
yarımı da sırılsıklam bir kedinin sırtında...

her sabah yalancı bir bütünlükle uyanıp,
parçaları toplardım avuç avuç.
cam kesiği dualar batardı parmaklarıma,
"bu da geçer" diye mırıldanırken
geçmeyen şeylerin katalogunu tutardım.

şimdi o ayna en iyi hâlini
çöp konteynerinin dibinde buldu:
artık herkese eşit dağıtıyor kırgınlığı,
üç parça yalan,
beş gram acı,
bir tutam toz.