Kırgınım Sana Hayat Şiiri - Hamit Atay

KIRGINIM SANA HAYAT
Kırgınım sana hayat...
Ne zaman güldürsen, ardına saklanıyor acılar.
Bir tebessüm kadar kısa ömrü oluyor huzurun,
Sonrası hep yangın, hep enkaz, hep yalnızlık…
Güvendiklerim sırtımdan düşerken birer birer,
Sen bana hep "devam et" dedin,
Ama neyle?
Kırık bir kalple mi, paramparça bir yürekle mi?
Kırgınım sana hayat…
Çünkü sen seçmiyorsun neyi hak ettiğimi.
İyilikle yürüyenleri yokuşa,
İhanetle gülenleri tahta çıkarıyorsun.
Ben bir avuç umuda tutundum zamanında,
Bir dostun omzuna yasladım gecemi.
Ama sen...
Sen o omzu bile çekip aldın elimden.
Kırgınım sana hayat…
Çünkü kaybettiklerimi saymaktan yoruldum,
Bulduklarım mı?
Onlar da beni yarı yolda bıraktı çoğu zaman.
Kırıldıkça büyüdüm belki,
Ama büyümek istemiyordum bu kadar acıyla.
Çocuk kalmak istiyordum;
Bir elma şekeriyle mutlu olabilen o masum yanımda.
Sen ise her masumiyeti alıp yere çaldın.
Bazen sevmemi, bazen güvenmemi cezalandırdın.
Ben kimseye dokunmazken kalbimle,
Sen bana dokunan elleri görmedin bile…
Kırgınım sana hayat…
Çünkü hayallerimden özür dilemiyorsun.
Biriktirdiğim düşleri tek tek harcadın,
Ve yerine sessizlik bıraktın, koca bir boşluk…
Artık ne beklentim var senden,
Ne de kimseden...
Kendimle barış yapmaya çalışırken
Sen yeniden bir savaş fısıldıyorsun kulağıma.
Ama bitmedi...
Bilsen de, bilmesen de bir direncim var hâlâ.
Her kırgınlığın altından bir şiir çıkarıyorum,
Ve her gözyaşımı sesime katıp
Sana karşı okumaya devam ediyorum.
Kırgınım sana hayat...
Ama teslim olmadım hâlâ.
Yenildim belki defalarca,
Ama her sabah yeniden doğuyorum küllerimden.
Ve biliyor musun?
Bazen en büyük intikam,
Sessizce devam edebilmektir…
Hamit Atay