Kırgınım Şiiri - Ayşe Keleş 2

Konuştum
anlamadın...
sustum
anlamadın...

Uykularımı kaçırdım
gülüşlerimi
darağaçlarına astım
Don kişot gibiydi
kalbim
Anladım ki
hep
yeldeğirmenleriyle savaştım...

Senden sonra
Tamir etmeye
çalıştım kalbimi
Anladım ki
Çatısız evler
her yağmurda
ıslanırmış...
Sahipsiz kalbin
gidecek yeri
olmazmış...

Kalabalıklara karıştım
Çingene kızın
ellerinden
kendim için
çiçekler aldım
Güneşin altında
kıvrılıp uyuyan
köpeğin
başını okşadım
yem attım
güvercinlere
Acımı
hafifletmeye çalıştım
Gökdelenler gibiydi
yalnızlığım
Yüzlerce
merdiven saydım...

Çöl çalısı gibi
Kum fırtınalarında
yolumu
yönümü
can suyumu aradım...
Ne kadar çok
sevildin
anlamadın...
Şimdi,
İliklerime kadar
hayata da
sana da
kalbime de
kırgınım...
Ayşe Keleş

Kızgın çöl kumlarında,rüzgarların önünde çaresiz oradan oraya savrulan Sahra Çalısı(Yeniden Diriliş)bitkisini duydunuz mu?Cansız bir avuç çalı parçası suya ulaştığında yeniden canlanıp yemyeşil bir bitkiye dönüşüyor.Sevgi de bizim can suyumuz.Hayatımızdan aşkı sevgiyi çıkarırsak geriye ne kalır ki?Güzel sevip,güzel sevilmeniz dileği ile...Sevgiler...
Sevildiğine inandığında
Yüreğinin en güzel şarkısı çalar
Son sesine kadar açarsın
Sadece sevgi konuşur sen susarsın
Yüreğinin olduğunu
Yaşadığını o zaman anlarsın...
Ayşe Keleş
(Öğrendik ki: Her yarayı saran zaman değil, sevgidir. )