Ey sevgili! Dön maziye şöyle bir bak,
Göreceksin, orada bir çift göz senden kaçacak,
Sanırsın sana baksa orada kavrulacak,
Bu yüzden istese dahi hâreleriniz kavuşamayacak...
Oysa o seninle kavrulmayı ne çok isterdi,
Senin kalbinin başkasına atmadığını bilseydi...
Senin sevgini bir kere olsun tadabilseydi,
İşte o zaman çölüne okyanus getirebilirdi...
Her gece yaşla doldu o hareler,
Kursağında kaldı bütün kelimeler;
Kendini avutmak için kurduğu o sözler,
Geri dışarı aktı sessizce birer birer...
Kimi zaman gözyaşları duruldu,
O yüreğin içine yeni umutlar kuruldu;
Ne zamanki senin gülüşün başkasına sunuldu,
Bahar soldu ve mevsim kuru bir sonbahar oldu
En sevgili! Ne mazide, ne de şimdi;
Bilirim aramızdaki hiçbir şey değildi,
Ama yenildiğim tek mücevherler seninkilerdi
Ve inan yenildiğime üzülemeyeceğim kadar güzellerdi...
Kayıt Tarihi : 8.3.2025 16:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Birinin gitmesi mi daha çok acıtır, yoksa o kişinin aslında hiç gelmediğini fark etmek mi?
TÜM YORUMLAR (1)