Kiraz Hanım... Şiiri - Ali Efeoğlu

Kiraz hanım mahallemizin güzeli
Eski ahşap evde oturur bildim bileli
Kimi kimsesi varmıdır,bilen yoktur
Uzaktan uzağa severim yıllardan beri

Çamaşır günü oturur çamaşır yıkar
Çıkar,küçük bahçedeki ipe bir güzel asar
Sonra kapar sepetini koşarak içeri kaçar
Ürkek bir ceylana benzer Kiraz hanım

Güzelliği,ürkekliği çoktandır aşık etti beni
Nasıl söylesem Kiraz hanım,sevdiğimi seni
Çekiniyorum bana aksi cevap vermenden
Çekiniyorum kalbimdeki sevgiyi incitmenden

Uyuyamam geceleri Kirazım,uykular tutmaz beni
Yatağıma uzanır,bütün gece düşünürüm seni
Ne olacak bu aşkın sonu bilemiyorum
Herhalde hasta edecek sevdan birgün beni

Nafile...Beklemek çıkar yol değilmiş
Kiraz hanım,onu sevdiğimi bilmezmiş
Artık tüm cesaretimi toplayıp gideceğim
"Kirazım seni deliler gibi seviyorum" diyeceğim

Fakat,açılmadı penceresi,Kiraz hanım görünmez oldu
Öldü dediler senin için ey aşkım,halim nice oldu
Meleklere benzerdi sevgilim,şimdi Cennette yeri
Dünyasın değişti Kirazım,olanlarsa bana oldu

Ali Efeoğlu
21.kasım.2003.izmir