Sen ve ben..
Küçükken kulağıma küpe yaptığım kirazlar gibiydik..
Varoluş itibariyle biri-birine bağlı!
Küçüktüm...
Dayanamayıp kırmızının o tatlı cazibesine,
Koparıp birini-birinden yiyordum...
Büyüdüm...
Tam alışmışken tadını hep taze tutmaya,en sona saklamaya...
Koptuk! !
Şimdi kulağımda küpe,,,
Acılarım var! ! !
Kayıt Tarihi : 19.6.2009 14:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)