Kırağı Şiiri - Ayfer Ceylan

Bi at geçiyor usulca hayalimin önünden.
Geçip gidiyor gümüş saçlı bi kış yolundan uzaklara.
Dizgine çağırmaya ne gerek?
Dağların ardı, kalbinin ardı gibi koşuyor.

Yelelerine kırmızı bi ip dolanmış.
İpin eli sanki bir dileğe bulanmış.
Tepelerde bi yerde sönmek üzere bir gece.
Belki birileri bi şiir tutuşturuyor kalbinin ocağında;
sırf ısınsın diye birileri.
Uzakta değil, uzağında bi hikâyeye üflüyor.

Bi at kalbini çatlatıyor.
Gözlerim kan revan döküyor.
Tınısı kulağa hüzünlü geliyor.
Dört nala öldükçe,
çayırların ıslak bakışları yasını tutmaya kalıyor.
Vedalaşmaksa ille el sallamak sayılmıyor.

Bi at simsiyah, öylece hayalimden düşüyor.
İnce bi kırağı göz kapaklarımı örtüyor…