Beklemeyin beni gelmeyeceğim!
Yükümü çoktan sırtıma vurdum,
Ve çıkınım kuru ekmek, su...
Yetineceğim.
Sormayın; cevap vermeyeceğim!
Bir ben bilirim gittiğim yolu.
Ve ben tanırım, beni çepeçevre saran
Eli, kolu.
Boşuna vurmayın; ölmeyeceğim.
Kinimi çoktan kustum denize.
Ve bir ben yelken açarım,
İçinizde ki sevginize...
02.04.00
ANKARA
Kayıt Tarihi : 8.7.2000 03:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!