Kimsin Sen Şiiri - Tahir Sadi

Hatıralar çürümez, üzerleri örtülen sancılar mıdır?
Volkanları bile sönerken dünyanın
Haykırarak kim doğar, ağlayarak kim yaşar,
gülerek kim ölür
Karanlığa gerilmiş gözler,
morluklar taşıyan gemileri araya dursun
Kirpiklerini bileyen kadınlarla saklambaç oynayan yıldızları kim şiirleştiriyor
Çocukların ve cehennemin Rab’bi
Aşkı aramıza ne diye bıraktın
Sevmeyi anlatan sevmeyi kimden öğrendi,
Benim kalbimi bana anlatmayı kim diledi
Koşalım sevgilim,
burası kanlarıyla savaşmış körler evi
Çirkin bulut olmaz,
insanlar göklere çirkinlik bulayamadılar
Ve çilingirler cennet kapısını açamaz,
Sevgilim,
avuçlarımızda kalan varabilmenin olabilirlik umudu
Islıklarla melekler yardıma çağrılamasa da
Dünya aynı dünya biz aynı biz olabiliriz
Yağmurun karanlık bulutu sevindirir insanı
Korkarım biz bizim değiliz
Artık yüzlerimiz dayanıksız aynaların kölesi
Sesler ve sokaklar aşkı öldürdü
Sevgilim diyebilirken dağılıverdi kalbim
Hissediyorum…
Gözlerini itekledim, sesini itekledim,
kokunu ve en nihayetinde
Kendimi ben olmaktan sevmedim
Sevgilim kimsin sen seni sevemedim