Kimsesiz Yeller Şiiri - Mustafa Gönültaş

Karşımda yüce dağlar fısıldar kulağıma
Her kelime her hece seni bana andırır
Semadan düşen damla değince dudağıma
Gönülde cereyanlar yüreğimi yandırır

İlmek ilmek süzüldüm arılar peteğinde
Döküldüğüm denizden deryalara karıştım
Yaprak düşmesin diye umudun eteğinde
Savurupta dinmeyen rüzgarlarla yarıştım

Meçhulden gelen sesin hışımlı pençeleri
Yüreğimde derince yaralar bırakıyor
Gördükçe gökyüzünde uçuşan serçeleri
Gönülde duran sevdam arşa doğru akıyor

Bir hüzün vadisinde adım adım uzaktan
Hayaller tepesinden uzanan eller gelir
Kurtuluş görünmüyor hayat denen tuzaktan
Sessizliğin içinden kimsesiz yeller gelir