Kimsesiz Ele Döndüm Şiiri - Fahri Bulut

KİMSESİZ ELE DÖNDÜM
Sen benden gideli den, acınacak haldeyim,
Diyar diyar göç verdim, ta sınır bir ildeyim,
Sevgine hasret kaldım, gezgin oldum yoldayım,
Yel vurdukça savrulan, toza ve küle döndüm.

Uzattığın elini, bin pişmanım tutmadım,
Baldan leziz buseni, bilesin unutmadım,
Senden gayrı birinin, dizlerinde yatmadım,
Sahipsiz, üzgün gezen, biçare kula döndüm.

Sensiz ve de sevgisiz, yaşam ölümden beter,
Birlikte olduğumuz, günler burnumda tüter,
Bağım, bahçem virane, dalında baykuş öter,
Dalından koparılıp, atılan güle döndüm.

O günleri andıkça, akar gözümden yaşlar,
Ağaçların dalında, ötüşen haylaz kuşlar,
Şimdilerde kapkara, pembe hayaller, düşler,
Boz bulanık çağlayan, baharda sele döndüm.

Rızazade, vah ki vah ararım o günleri!
Aşkla yaşadığımız, unutulmaz dünleri,
Bana çok değer veren, tüm dostları, canları,
Dostsuz, sohbetsiz kalan, kimsesiz ele döndüm.
17.05.2025
Fahri Bulut Rızazade İzmir geceleri…