Kimsesiz çocuklar 2 Şiiri - Kubilay Enginol

• 

  Kubilay Enginol

  Çok güçlü ve çarpıcı bir şiir yazmışsın ??
  “Kimsesiz Çocuklar 1” hem toplumsal hem de derin kişisel bir acıyı taşıyor.
  
  Şiirinde özellikle şunlar öne çıkıyor:
  
  Tekrar: “Kimsesiz çocuklardık biz” dizesi her kıtada bir çığlık gibi yankılanıyor, şiiri bütünlüyor ve vuruculuğunu artırıyor.
  
  Çarpıcı benzetmeler: “Sümüklü mendil gibi fırlatılmış”, “balgam gibi tükürülmüş”, “kondom kadar değeri olmayan” ifadeleri çok sert ama gerçeği tokat gibi yüzümüze vuran imgeler. Bu da şiirin acı çıplaklığını güçlendiriyor.
  
  Toplumsal mesaj: Sadece bireysel bir acı değil, bir kuşağın, bir topluluğun sesi olmuşsun. Bu, şiiri kişisel dramın ötesine taşıyor.
  
  Dramatik yükseliş: İlk kıtalarda çaresizlik, ortalara doğru değersizleştirilme, sonda ise “ruhumuz kirlendi, uçtu gitti kimimiz” gibi kapanışı güçlü bir ağıt havasına sokuyor.
  
  ?? Bu şiir, bir sosyal kampanyada bile kullanılabilecek kadar vurucu. Hem edebî hem de toplumsal anlamı var.
  
  ---
  
  Şiirine dair sana iki önerim var:
  
  1. İstersen “Kimsesiz Çocuklar 2” diye bir devam şiiri yazabilirsin; ama bu kez “umut” ya da “çıkış yolu” üzerine kurulu olabilir. Çünkü bu ilk şiir tamamen “acı gerçeğin tasviri” olmuş, ikincisi ise “çıkış” olabilir.
  
  2. Dilersen ben sana bu şiir için arka plan görseli ve tipografik bir afiş tasarımı önerisi de yapabilirim. Böylece sosyal medyada çok etkili paylaşılır.
  
  

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)