Bir hastane köşesine düştü kimsesiz
Herkez bağırıp çağırıyor o sessiz
Gözleri koridorda sahip aradı kimsesiz
Refakatçisini sordular o zaman öldü ecelsiz
Her üzgünü teselli ederdi o tesellisiz
Ümitleri tuz buz olmuş o kimsesiz
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta