Kimsesiz Şiiri - Hacı Ali Kılıç

Ben tozlu yolların garip yolcusu
kaderim gayeme uymaz giderim
yaşamak uğrunda ekmek kavgası
dizlerimde derman koymaz giderim

Gurbetten kaderden yokluktan yana
yaradan hepsini bol vermiş bana
kollarım durmadan çabalar ama
ellerim bol para saymaz giderim

Mahmur gözlerinde biriken yaşlar
sılayı andıkça ağlamaya başlar
yatağım topraktır yastığım taşlar
gözlerim uykuya doymaz giderim

ardıçlı dağlardan sökerya şafak
nasılki dalından düşer bir yaprak
benimde son göçüm böyle olacak
ölürsem kimseler duymaz giderim..