Kimsesiz Şiiri - Edip Demirtaş

Her geçen gün biraz daha yalnızlaşıyor,
Biraz daha yaşlanıyoruz.
Bazı acıların tarifi yok.
Aşk yarım kaldı.
Duygularım sokak ortasında infaz edildi.
Ben o gün,
Kimsesiz çocuklar gibi hıçkıra hıçkıra ağladım.
Annesiz kaldım.
Nasıl bir his biliyor musun?
Ben biliyorum.
Sen hiç bilme. Olur mu?
O gün ölmeyi diledim.

Kaç kıyamet kopar bir insan için?
Kaç depremle yıkıldı içim?
Hiç yanmadı mı için?

Bana ait ne varsa artık eksik,
Eksik ve yarım yaşıyorum bu hayatı.
Bir kere de kursağımda kalmasın mutluluk denen şu şey...
Öyle işte.
Dediğim gibi bir tarifi yok.
Sadece acı,
Kocaman bir acı.

Edip Demirtaş