Kimsesiz Şiiri - Ceysu Çalışkaner

Kendiliğinden şekilleniveren her şeyi geride bıraktığımı düşünüyorum...
Artık ne bir söz kaldı söylenecek, ne bir nefes..
Ne gökyüzünde mavilik kaldı,
Ne de yeryüzünde turkuaz hayallerim..
Ben artık sesinle ötüşen kuş cıvıltılarına tıkadım
kulağımı,

Yarım kalan, yar kalan, yara kalan..
Her sese her tepki ..
Her nedense soluksuz bırakılan bu alemi ervah..
Ben artık yüzümdeki solgunluk kadarım..
Sarı mor benizli hasta yüzüm ve ruhum..

Ben artık insanların çıkarsız birbirlerini sevdiğine inanmıyorum.
Ne kadar yorulursan yorul bu hikmette hep yalnızsın..
Yapayalnız..
Kızarttığım patlıcanlar bile yenmiyor artık..
Her gün patlıcan yenmez değil mi?

Sessiz kalışlarımın bir sebebi olmalı
Susmalarımın bir hikayesi
Bu çaresiz bırakılmalarımın bir anısı olmalı
ve yarası olmalı bu kimsesizliğimin...