Kalabalıklar aldatmasın seni...
Pazarlar da ben hep yalnız ağladım.
Demir alırken, liman'dan bir gemi
Rıhtımlar da ben hep yalnız ağladım.
Yapa yalnız dolaştım caddelerde
Güneşi aradım, kör gecelerde
Aylar, günler, haftalar, senelerce
Kuytular da ben hep yalnız ağladım.
El uzattım, belki tutarlar diye
Çığlak attım, belki duyarlar diye
Boyun büktüm, belki sorarlar diye
Bayramlar da ben hep yalnız ağladım.
Tuz bastım dermansız eski yarama
Ağıt yaktım, küstüm, kendi yakama
Arama dostum, kimseyi arama
Sokaklar da ben hep yalnız ağladım.
Ağaç aradım, ormanlar içinde
İnsan aradım, insanlar içinde
Tabip aradım, hastane içinde
Sahralar da ben hep yalnız ağladım.
Kara tren, çekip giderken gardan
Ayrı düştüm dosttan anadan yardan
Yok imiş, bir kimse, anlayan haldan
Vedalar da ben hep yalnız ağladım.
Hüdaverdi Öz
Kayıt Tarihi : 25.8.2025 09:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!