Kimse Yok Şiiri - İlker Gezer

Kimse yok...
Üstünde taşıyamayacağı bir şey yoktu,
Neden bu kadar ağırdı?
Aradığı o küçük neden.

Kimse yok...
Ardına kadar açıktı sessizlik.
Suratındaki hiç görmediği tüyleri hissetti bir an!
Dokundu dokundu,parmak ucuydu sakindi...
Sonra iki yana saldı kollarını,
Toprağa sürtüyordu ayakkabılarını,
Toz çıkmıyordu,o bir ileri bir geri,
Başıyla onaylıyordu şaşkındı,ama sakin...
Suskundu çünkü düşünüyordu,
Ağlasam ayıp olur mu sessizliğe?