Kimse bilmiyor Şiiri - Orhan Hatıl

yok olmak gerek bir gece kayıklarla uzaklarda
siyahlığını çekmek gerek hayatın
ıslak kaldırımlar taşır tükürüklerimizi

canım yanıyor bilmezsin
masum baykuş gelmiş nerden gelmiş şehre
dalgalarda senin kadar yabancı
aslında bende yabancıyım yeniliğine bu şehrin

bu kalabalıklarda yalnızlık kokuyor
ve kimse bilmiyordu benim kADAR acıtan taraflarını hayatın
sorumsuzca gezdim gece boyu
küçük olan bütün şehirler sıkıyordu kimsesizliğimi
sıkılmak vardı yalancı gülüşlerde bir sevgili yoktu
bütün eller sanki yıldızlarını bulmuştu
bense ayın o bilindik duruşuyla yetiniyordum
dolunay vardı ama gözükmüyordu
bulutlar geceye çökmüş tü
yamur ıslak damlalarıyla bana sövüyordu
kimsesizlik kokuyordu
ve kimse bilmiyordu benim kadar hayatın acıtan yanlarını
otobüslerin mavi düşsel yolculuklarındaki sahteliği
bütün gördüğüm bedenlerin yalnızlığımı gidermediğini
kimse bilmiyordu
ayaklarımın şakırdayan ıslaklığındaki gecede şarkılarımı
bu şafak sökerse yinemi yakomozları arıyacağım
kaybolan yaz tatillerimdeki sahte sevgiliyi
ince dudakları
bir tutam çiçek sanmayı yaşamayı
kimse bilmiyordu
ruhum derinlerindeki ışıltıyı
gece karanlıktı
hırçındı siyahlığı bulutların
kimse göremiyordu
ben çok uzaklarda geziyordum aslında
kimse bilmiyordu