Kimse Benzemiyor Kendisine

Kimse kendisine benzemiyor
Zaman denen değirmende
Ölüler öğütülüyor artık
Aynadaki yansımaların hepsi yalancı
Kimi içine gömmüş kederi
Yüzünde hazan mevsiminden kalma acı tebessüm
Kimi hasretten bir duvar
Yankısı mahşere kalmış sessizliğe tutsak
Nereden biliyorsun diyorsun ya bana
Acılarını aymaz karanlığımdan tanıyorum
Dudaklarında ki yarı tebessümün
şakaklarımdan dökülür tel tel
Yüzümdeki her çizgide gittiğin yolun İzi duruyor
Ve her sessiz çığlığın gizli yaramda ağlıyor