Kimse aynı göğe bakmaz ama herkez aynı h ...

Karanlık, geceye yük olmaz
ışık kendini saklamayı öğrenir;
her varlık, kendi gölgesinin ne kadar sessiz büyüdüğünü bilmeden yürür.

Bir söz düşer kimi zaman içe
ne adı vardır ne sahibi;
ama insanın en derin yerinde
kök salacak kadar eski,
şıp kırıldı kadar yeni.

Yol, yürüyeni tanımaz aslında;
kim adım atarsa ona kapı olur.
Bir kalp ne kadar ararsa
o kadar genişler,
genişledikçe de
kendi ağırlığını bırakır ardında.

Kimi, bir nefeste bulur aradığını;
kimi, bir ömür baksa göremez.
Çünkü hakikat,
gözün açıklığında değil,
gönlün uyandığı anda gizlidir.

Ve insan,
susmayı öğrenince duyar,
durmayı öğrenince varır,
arınmayı öğrenince dolar.

Bilir misin?
Hiç kimse aynı göğe bakmaz
ama herkes aynı huzuru arar