Kimliğini Unutmuş Gölge Şiiri - Haydar G ...

Kendine doğru yürürken üşüyordu zaman,
bulutlar düşmeden dağılırdı üstümden.
Ay her gece kendine doğardı,
yağmur kendine ağlardı sessizce.

Dalgınlık değil bu,
bir tür yabancılık kendine.
Tenimde yankılanırdı dokunamadığım cümleler.
Boğuk bir çan sesi gibi geçerdi akşamlar.

Duvarlara işlemişti suskun kentlerin suçu,
sabıkalıydı her köşe başı.
İnsan, çoğaldıkça yitirdi kendini;
artık kendinden ibaret değildi suçları.

Düşlerimde kaybolan bir yüzüm vardı,
tanımadıkça tanıdığım.
Eski bir masalın dipnotunda kalmış gibi,
yitip giden bir gölgeydim kimliğini unutan.