Ölümden en çok korkanlar aslında hiç yaşamamış olanlardır
Korkmuyorum ölümden ben
Hayallerim, umutlarım ve sevilerim olmasına rağmen
Hazırım ona her an
İçimde ki ağaç çoktan büyüdü, kök saldı artık
Değişemem, kaçamam kendimden
Ölümüne sevdalar paklar beni ancak
Ölümüne tutkular, ölümüne arzular
Ve ölümüne kıskançlıklar
Ya severim, ya sevmem
Yok ikisinin ortası, yok işte
Niye, bilmiyorum ben de
Çırılçıplak bir yalnızlık içinde de olsam varım ben
Kollarımı doladığımda kendime sarılabilirim
Evimi, eşyalarımı ve sevdiklerimi kaybedebilirim
Ama oysa ki ben öyle mi …
Sonsuzluğun içinde sahip olduğum tek gerçek şey o değil mi
Kimin gücü yeter ki beni benden almaya sanki …
Kayıt Tarihi : 22.6.2008 21:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!