Kim gerçeği susturdu? Şiiri - Murat Ülkü

Gecenin perdesi indi, usulca kapandı,
Sahneye bir sessizlik, ağır bir sükût düştü.
Kim daha iyi oynuyor bu yalan dünyada,
Gerçeği kim susturdu, maskeler ardında?..

Gülerken ağlayanlar, gözlerinde hüzün dansı,
Ağlarken gülenler, kalbinde derin bir sancı.
Her biri birer kukla, ipleri gözle görünmez elde,
Oyunlar dönüyor sessizce, bu bitmeyen menzilde...

İkiyüzlü rivayetler, yankılanır kulaklarda,
Yalanlar örülür ustaca, tüm yatkın ağızlarda.
Şeffaf yürekler diyoruz ya, oysa ne kadar kirli,
İnsan ancak kendini kandırır, bilmezki kalmıyor gizli.

Ben sadece bir izleyiciyim, uzaktan seyrederim,
Her şeyin farkındayım, dünya ya tiyatro sahnesi derim.
Koltuğumdan sakince, ince ince notlar alırım,
Bu acımasız komediyi, arada bir alkışlarım,

Işıklar sönse de, oyun durmaz devam eder,
Perde kapansa da, sahtelikler bitmez sürer,
Ben yine buradayım, izlerim sessiz ve derinden,
İzlerim bu dramı, hic anlamam ne başından ne sonundan...

Ve son perdede anlarım, bu dünya bir masal,
Herkes kendi kahramanı, kendi içinde bir hal.
Bitse de bu gösteri, devam eder hayatla hayal,
Ben yine izleyiciyim, alkışlarım, son nefese kadar.