Kim Demiş Çocukların Öldüğünü?

Çığlıklar yükseliyor dev ekranlarda
Ölü çocuk yüzleri görüyorum, kabus mudur?
Nerde insan hakları ve birleşmiş milletler?
Sizin barış gücü dediğiniz bu mudur?

Ölen çocukların başlarına göçen evleri,
Cennetle değiş tokuş ediliyor seyredin!
Kim demiş çocukların öldüğünü?
Çocuklar taşınıyorlar, yardım edin!

Acıklı kelimeler söyleyip ağlamak,
Geri getirebilseydi ölü yüzleri,
Ağıtlar yakardık sonsuz kere!
Oysa, ayağa kalkmak ve yürümek zamanı şimdi!

İşte medeniyetler dolusu kan!
Şehirler kırmızıya boyanıyor!
Kim demiş çocukların öldüğünü?
Çocuklar cennete taşınıyor!

Açıp ellerini dua et istersen,
İstersen ekmeğini böl ve armağan et.
Ama ölürken birileri usulca,
Umursuzca yürüyüp geçme bu andan.

Artık, daha güçlü savaşıyor çocuklar.
Daha hırsla yapışıyorlar sapan taşına.
Daha çok şey ifade ediyor özgürlük.
Kim demiş çocukların öldüğünü?

Bütün zanlarını topla üstüste koy!
Acizdir kelimeler vurulanlar hakkında…
Savaşan çocuklar ki, mübarektirler.
Melekler ellerinden tutup sarıldığında…

Son demde yüzlerine tebessüm düşülen melekler!
Bir ninni bile yok şimdi sizi avutabilecek…
Bir ülke kurtulacak ve bir dünya görecek,
Yalnız zafer nidalarıyla avunur yiğitler!

Şimdi size ne yapabilir ki bu haydutlar?
Sizi alıp cennete götürmekten başka?
Onlar ardına saklanmak için ağaç diken,
Üç beş bozguncudan başkası değil!

Siz ki, büyüksünüz ve yücesiniz,
Peygamberin seyrettiği çocuklar!
Sizler sevgilisiniz en sevgiliye!
Sizler, beyaz elbiseli melekler…