Kim Bilir Belki Bir Gün

KİM BİLİR BELKİ BİR GÜN

Bir gün yıldızın kayacak gökyüzünde
Hüsranla biten aşklar gibi bitecek
Bizim sevdamız
Soldu solacak soluyor ömür bahçesi
Hiç açmamış gibi bu topraklarda
Unutulacağız bir gün
Kim bilir belki BİRGÜN

Gönül bahçemiz bülbülsüz kalacak
Yarınlar tükencek aldığımız her nefes gibi
Solan gülleri rüzgar savuracak hazanlarını
Perdeler kapanacak bir bir yüzüne
Kim bilir belki BİR GÜN

Miski anber kokan bedenini böcekler saracak
Çiçek açan dalların sensiz açmayacak
Güneş son perdesini çekecek gözlerine
Karanlığın hesabını gündüze soramayacaksın
Ağlayarak arayaraksın beni
Kim bilir belki BİR GÜN

Bensiz hayaller kuracaksın gelecekmişim gibi
Bakışların kilitnecek gelişime görmeyeceksin kimseyi
Pişmanlık duyacaksın başın önüne eğilecek
Gözyaşların yağmurlaşacak gözlerinde
Silmeyi beceremeyeceksin
Bir yanın karakış olacak
Bir yanında sana isyankar baharın
Can evinden vurulacaksın
O an
Kim bilir belki BİR GÜN

Dönmek isteyeceksin bin pişmanlığınla bana
Bilki çok geç olacak artık.
Düşeceksin bir girdabın tam ortasına
Geçen zama isyan edecek bütün hırsınla
Çaresiz kalacaksın bana yaptıklarına bin pişman
Anılar dizilecek önüne bütün hatıraları ile
Acı bir tebesüm belirecek dudaklarında
O zaman yanlızlığını anlayacaksın
Diz çökeceksin olduğun yere
Çağırmak isteyceksin beni avazın çıktığı kadar
Ömür sermayen bitmiş olacak o zaman
Çaresiz boş gözlerle bakacaksın sağına soluna
Çıkar bir yol arayacaksın çaresiz gözlerle
Ne yapyarım şimdi sözcüğü dökülüvercek dudaklarında
Bütün gücünü toplayıp bana koşmaya çalışacaksın
Hiç sevmediğin kadar ölümü seveceksin yittiğin sevgilin gibi
Bekliyorum seni hadi gel geleceksen söyleyecem
Sesim kulaklarında çınlayarak
Birlikte kucaklayacağız toprağı
Kucaklamak istemediğimiz hiçbir şey kadar
Hasretle sarılacağız soğuk toprağın en güzel kokusuna
Ve dinecekmi bilmem o zaman acılarımız kim bilir
KİM BİLİR BELKİ BİR GÜN

24/09/2010
Kadri KIRMIZITAŞ