Beni öldü sandılardı
Bir kenarına tutundum
Işıksızlığın.
Yılanlar kendi aralarında
ıslık çalıyorlardı
ak düşler görüyordum o sırada
ben.
Kör bir iblis gibi sakin
ve bir o kadar zifiriydi toprak
kuşlar nefreti öğrenmeye başladı
ak düşler görüyordum o sırada
ben
Beni öldü sandılardı.
Ey! Yakınlarımdan yükselen yangın
senin başladığın yer kaldı mı?
gitse çocuklar görebilir mi
çocuklarını?
utanır mısın acılar
üzerinde yükselmekten?
Ben ak düşler görüyordum
Zaman yüklerimi taşıyordu
Ben yüklerimi görüyordum
Zaman ak düşler taşıyordu
Kayıt Tarihi : 16.3.2006 17:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!