Kim Açtı Telefonu Şiiri - Devran Eroğul

peşindeyiz yani ancak taşların altını kaldırıp bulabileceğimiz bir şeyin
otobüs yolculukları iyice azalmıştır son zamanda, yalan mı
görmüyorum epeydir, hangisi olduğunu bilmediğim bir şehrin; apaçık bir şekilde,

ulan hem de nasıl arsız, anadan üryan çırıl
çıpılak
önümde açılıveren,
ıslak bir arka balkonlara kapısı olan odalarını.

hava is kokardı kömür paralarına sinmiştir herhalde evlerin herkesten gizli delirmeleri.

aynalara bakılmazdı, bir acı vardı eski aynalarda. sinmişti.

allah, bir cuma günü, yollamaz mıydı kış günü karanlık ikindileri kabusumuzun orta yerine?

yollamaz mıydın?

şeker parçaları o ucuz pastane. ulan o arka bahçelerdeki ölümcül ıssız, ulan çöpe atılmış porsuk.

telefon çalar. çalar. çalar. kim açtı telefonu, kim konuştu. kapıyı açıp hızla hızla solurdu apartman boşluğuna.