Kilitsiz Zindandan Yakarış

karanlık,
en koyu rengini
zindanlara vurur sevdiğim.
ve benim,
kapkara duvarlarımın arasından
gelir sana,
görünmeyen
prangalarımın sesleri,
kederliyim.

yağmur yağıyordur şimdi,
senin olduğun şehirde.
kokusu
toprağa karışmıştır
toprağın kokusu ise
senin saçlarına…
ne olur,
sen yine de
yolla bana,
saçlarının
can veren kokusunu
elbet,
insaflı bir rüzgâr getirir
yanı başıma.

eğer ki
bensizken
üşüdüysen,
koy ellerini
yüreğimin içine
ısınır belki
hayalinle
buz tortusu içim,
ve kim bilir,
bir anlık da olsa
terk eder
hüznüm beni
güzelliğinin hatırına.

gel gör ki
umarsızım,
nikahımı
müebbet
yalnızlığa kıymışlar,
bana hiç sormadan.
ve bizim birlikte
hiçbir zamanda
yerimiz yok “eşsizim”,
olur da gelsen sen,
bir gün bana
bil ki bulacağın
gözlerin içindeki
artık ben değilim!