Kıdem Tazminatı Şiiri - Kemter Abdal

Pazartesi sabahı
şirketin camlı odasında
bir adam
hayatını
çöp poşetlerine dolduruyor
masasının altından çıkan
15 yıllık
tozlu hayalleriyle...

Çerçevesiz aile fotoğrafı (çocuklar büyümüş, eşinin gülüşü solmuş)
Kırık gözlük, "en iyi takım oyuncusu" plaketi, ve patronun "seninle gurur duyuyoruz" yazılı unutulmuş bir mail çıktısı...
2008 krizinin tozları,
2015 zam protestolarının çöpü,
2020 pandemisinin boş dezenfektan şişeleri... Her adımda bir parça daha küçülüyor gölgesi...

3 nüsha fesih kağıdı,
1 adet "çıkış anketi",
Ve cebine sokulan "dava açma" korkusu...

Güvenlik görevlisi kartını kesiyor,
Genç stajyer utançla bakıyor,
Ve asansör "başka kat yok" diyor sessizce...

Eline tutuşturulan
çöp poşetleri
rüzgarda
bir bayrak gibi
dalgalanıyor...
Belki de
hayatında ilk kez
bu kadar
özgür
hissediyor
işsizliği...