Kibutz Şiiri - Şiirimsi Adam

uzanır koynuna usulca yaklaştığın suskunluk...
zamanın akışını hissetmeksizin süzülür teninden ter...
mum alevine üfleyip solgun soluğunu,
silersin bir gün ağzından akan damlalarını kızıl feryatların...
anmazsın bir an terkedilmişliği ve yenilmişliği,
kalabalıkların arasında görmezsin yalnızlığın ahengini...
ve bulmazsın ne bir pus, ne bir kahır...
geriye bakmazsın çünkü...
görmezsin ardında yitenleri...
şimdi ve sonra,
sen yine,
kalmalısın o eşsiz kibutzlarında...