Kader Şiiri - Oğuzhan Uğur Erdemir

Elinde bir kibrit çöpü ojeli parmaklarını sallıyor .
Kırmızı rujuna bulanmış sigarasından bir nefes soluyor.
O an tüm gözler onun üstündeyken
Buğulu ve kısık gözlerini devirip oradan uzaklaşıyor.

Sokağa çıktığında sigarasından rüzgarda nasibini alıyor.
Üstündeki kürküyle , tenha ve sessiz sokaklarda dolaşıyor.
Sararmış dişleriyle, bir sokak çocuğuna gülümserken
Yanağındaki gamzesi,kıvırcık saçlarıyla ahenk oluşturuyor.

Yanında lüks bir araba aniden fren yapıp duruyor.
Adam eliyle kapıyı açıp , salyalar saçarak konuşuyor.
Yaptığı el hareketi adamın gururunu kırarken
Ona yakışan şivesiyle , tüm erkeklere lanet okuyor.

Gözleri ağlamaktan yorgun , son sigarasını söndürüyor.
Arkasından bir çift el uzanıp tüm sıcaklığıyla sarılıyor.
İşte benim Erkeğim diyerek arkasını dönerken
Yıllarca tek başına büyüttüğü oğlunun saçlarını okşuyor.