Kıblesi Değişen Gönül Şiiri - Hannibal L ...

Bir rüya düşdü gönül deryâsına,
Kâbe dururdu, lakin kıble kaydı.

Sır ehline sırdır bu hâlin aslı,
Secde eden mi bendeydi, secde olunan mıydı?

Rûm diyârına seyr eyledim nâlân,
Her adımda bir duâ düşdü elimden,
Her nefeste bir günah giyindi gönlüm.

Tesbîh taneleri döküldü kadehime,
Zikrim “ya Hak”tan “ey yâr”a döndü.

Bir ruh görünür oldu gül cemâliyle,
Gözlerinde hem inkâr, hem tecellî.
Dedi: “Seviyorsan, terk eyle dînini.”
Ben dîn değil, kendimi terk ettim.

Domuz güttüm çayırında inkârın,
Putlara selâm verdim, nûru aradım taşta.
Zühd elbisem kül oldu,
Kalbimden bir ateş doğdu ki adı “O” idi.

Müridler feryâd eyledi,
Ben sustum, çünkü kelâmda hicâb vardır.
Aşk bir fermândır, mührü kalpte saklı.

Seher vakti açıldı sır perdesi,
O cânân döndü, gözleriyle söylerdi:
“Sen beni değil, ben seni yitirdim.”

O dem anladım:
Hakîkat dîn değiştirir bazen,
Lâkin aşk: aşk hep birdir, ezelîdir.