Kibirli İnsan Şiiri - Kemal Tekir

Kendini beğenir,kusursuz sanır,
mağrur olur burnu,kaf dağındadır.
Horlar insanları hep ayrıştırır,
dışlar çevresinden uzaklaştırır.

Sanır kendini çok akıllı ,zeki,
haklı görür her konuda kendini.
Seçilmiş varlıktır sanki efendi,
sınır tanımaz hep aşar haddini.

Kibirli de azdır, ar,edep,haya,
vicdanı,imanı kaldırır rafa.
Esir olur nefse hırsa,gurura,
hizmet etsin ister,insanlar ona.

Kibirli bencildir, ben merkezcidir,
caka satar ,insanları incitir.
Stoklar istifler,hep biriktirir,
paylaşmayı bilmez,çünkü cimridir.

Kibrin sonu hüsran olur unutma,
böbürlenip ,gururlanma boşuna.
Kibir gitmez ,Yaradanın hoşuna,
alma insanların ahını alma.

Kemal Tekir