Kibir ve Halkın Büyüklüğü

I.
kibirli adam!
sen,
öğle güneşinde ayağının bastığı gölgeyi bile hor gören,
küçümseyen,
hiç sayan…

sanıyorsun ki dünya senin elinde dönüyor,
senin gözlerinle açılıyor sabah,
senin nefesinle yürüyor rüzgâr.

o taht, o masa, o koltuk,
sana ait değil!
o gök, o toprak, o su,
hiçbiri senin değil!

sen yalnızca bir gölgesin,
ve kendi gölgende bile küçülüyorsun.

II.
kibir ve inat!
iki kara taş gibi,
birleşir, çarpar, kıvılcım çıkarır.

o kıvılcım
önce seni yakar,
sonra etrafını küle çevirir.

önce “ben mükemmelim” dersin,
sonra ayna paramparça olur.
görürsün yüzünü,
görürsün çöküşünü.

dünya senin etrafında dönmüyor,
dünya halkın avuçlarında dönüyor.

senin tahtın,
halkın öfkesiyle sallanıyor.
bir gün devrilecek,
bir gün yıkılacak!

III.
büyük görünmek kolaydır,
bir kürsüye çık,
bir alkış topla,
bir şatafatlı unvan giyin,
işte, büyüksün!

ama sahte bir büyüklük bu.
gerçek büyüklük,
kırık bir kalbi onarmaktır,
yaralı bir eli sarmaktır,
ekmeği paylaşmaktır.

bir lokmayı ikiye bölmek,
bir çocuğun gözyaşını silmek,
bir işçinin alın terini kutsamak…
işte büyüklük budur!

IV.
unutma,
meyve veren dal eğilir.
insan da,
öğrendikçe eğilir,
öğrendikçe susar,
öğrendikçe büyür.

ilimle dolan baş
kibirle değil,
tevazuyla taçlanır.

ama sen, kibirli adam,
öğrenmekten korkarsın.
çünkü bilirisin,
öğrendikçe halkı göreceksin,
öğrendikçe gerçeği duyacaksın.

sen bilmemek istersin,
sen sağır kalmak istersin,
sen kör kalmak istersin.

ama halk öğreniyor!
işçi, öğrenci, köylü, kadın, genç,
hepsi öğreniyor!
ve öğrenen halk
bir gün senin tahtını yıkacak!

V.
çünkü kibir ateştir,
önce seni yakar.
tevazu sudur,
önce seni serinletir,
sonra da hayat taşır.

kibir, halkı hor görür,
ama halkın sabrı sınırsızdır.
biriktirir, bekler,
ve bir gün gelir:
kibirli olanları tarihin çöplüğüne fırlatır.

unutma kibirli adam,
tarih senin gibi nice adam gördü.
tahtları vardı,
orduları vardı,
bayrakları vardı.

ama şimdi?
isimleri bile yok,
gölgeleri bile yok.
çünkü halk onları unuttu,
çünkü tarih onları sildi.

VI.
ama halk,
tevazu ile büyüyenleri unutmaz!
halk,
kendini halktan büyük görmeyeni yüceltir!
çünkü gerçek büyüklük,
halkın yanında olmaktır.

senin kibirli gölgen
bir taşın dibinde kaybolur.
ama halkın mütevazı nefesi
dağlara çıkar,
göklere çıkar,
çağlara yayılır.

ve sen kibirli adam!
bil ki o gün geldiğinde,
halk seni değil,
halk kendi gücünü görecek!

ve sen,
kendi gölgende bile kaybolacaksın

Sabit Süreyya Sirer
Kayıt Tarihi : 12.9.2025 21:18:00