Vakti zamanında Bursa’da
Bir veli vardı,
Kestaneyi çok severdi.
Sahiplerinden girdiği kestane bahçelerin
Sık sık bir güzel dayak yerdi.
(Sevdiği için dayak da yer insan)
Anlamazdı kimsecik, ama sürekli
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta