Keşmir’den ısmarlamadım seni bir top ipek diye,
El yanında çaput kadar değerin yokken ey yar,
Başıma taç ettim seni ipek mendil niyetine,
Divane gönlümün bunda affedilmez günahı var.
Ne Mecnunun Leyla’sısın, ne Memo’nun Zin’i oldun,
Afet’i devran değilken geldin aklıma oturdun,
Satarsın gözlerinin dikkatini, ellerinin nurunu, bir lokma bile tatmadan
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
Devamını Oku
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta